|
Beste leden,
Onlangs bereikte het bestuur van Lulofs het trieste bericht dat Leo de Graaff, oud-medewerker van ons instituut, onverwachts is overleden. Leo kreeg zijn academische vorming in de jaren zestig van de vorige eeuw onder leiding van Professor Bakker. Het veldwerkgebied lag in de Morvan in centraal Frankrijk. Nadruk lag op bodemvorming. Zijn passie lag evenwel bij de geomorfologische patroonanalyse, met name de gedetailleerde reconstructie van de glaciale landschapsgeschiedenis in alpiene systemen. Het Land Vorarlberg in westelijk Oostenrijk was tot op het laatst zijn studiegebied. Hier deed hij voor het eerst veldwerk in 1963, als onderdeel van zijn kandidaatsstudie. Vorarlberg voelde als een tweede thuis voor hem.
In zijn onderzoek maakte Leo als een klassieke fysisch geograaf gebruik van veldkarteringen, ondersteund door luchtfoto-interpretatie, met name om de genese van sedimenten, het archief uit veentjes en de verspreiding van landvormen te interpreteren. Dit mondde uit in gedetailleerde correlaties, waarbij C14- en Be10-analyses van mammoetslagtanden en granitische zwerfkeien gebruikt werden om afzettingen te dateren. Dit resulteerde in een nieuwe modelmatige kijk op de glaciatie geschiedenis, die door vele masterstudenten en promovendi in de Alpen als basis is gebruikt voor verder onderzoek.
Leo was bij uitstek een docent die zijn encyclopedische kennis van de geomorfologie kon overbrengen in het veld. Vele oud-studenten kennen Leo van het bijna twee maanden durende geomorfologisch veldwerk Oostenrijk, waar hij met niet aflatend enthousiasme excursies leidde, de verkarste Gottesacker en de Ochsentaler Gletsjer in hun collectieve geheugen prentte, en hen coachte in complexe veldsituaties. Ook werden studenten uit de hele wereld tijdens door Leo georganiseerde ‘Summerschools’ in het veld getrakteerd op vele casestudies van massabewegingen, landschapsbescherming, effecten van klimaatverandering en landschapsgenese.
Deze passie voor het overdragen van kennis is nooit verdwenen. Leo bleef na zijn pensionering actief en leidde elke zomer nog excursies in Vorarlberg voor vakgenoten en andere geïnteresseerden. Leo stond altijd open voor nieuwe ontwikkelingen en heeft, bijvoorbeeld, bij zijn geomorfologische karteringswerk nog dankbaar gebruik gemaakt van de detailkaarten die met behulp van LiDAR tegenwoordig worden gemaakt. Ook heeft hij zijn uitgebreide veldkennis nog gedeeld in enkele publicaties, door in 2014 bij te dragen aan het boek ‘Geodiversity in Vorarlberg and Liechtenstein’ en als co-auteur van een hoofdstuk in het in 2017 verschenen boek ‘The Luxembourg Gutland Landscape’.
Wij wensen de familie en vrienden van Leo veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Het Bestuur van Lulofs en Harry Seijmonsbergen |
