Koos Verstraten

1943 - 2022

In Memoriam Prof. dr. J.M. (Koos) Verstraten

Na een moedige maar ongelijke strijd tegen ziekte is op 12 januari 2022 Koos Verstraten overleden. We zullen ons Koos altijd herinneren om zijn sterke persoonlijkheid en zijn enorme inzet en energie bij alles wat hij deed. 

Koos Verstraten promoveerde in 1978 bij Prof. Pim Jungerius aan de Universiteit van Amsterdam op een proefschrift getiteld: “Water-rock interactions in (very) low-grade metamorphic shales: a case study in a catchment in the Oesling, Luxembourg”. Koos is vervolgens altijd aan de Universiteit van Amsterdam verbonden gebleven. In 1979 trad hij eerst toe als lector fysisch-geografische bodemchemie en bodemfysica. Vervolgens bekleedde hij vanaf 1980 tot zijn emeritaat in 2008 de leerstoel met dezelfde titel. 

Koos ontwikkelde zich tot een autoriteit op het gebied van de bodemkunde in het algemeen en de bodemchemie in het bijzonder. Hij had een grote interesse in de biogeochemische cycli van koolstof en stikstof en hun wisselwerking met bodemvorming en landschapsontwikkeling. Hij behoorde tot de laatste generatie wetenschappers die nog met de hand de resultaten van ingewikkelde mineraalverweringsreacties kon berekenen en voelde zich sterk verbonden met de chemische laboratoria van de UvA. Hij omarmde nieuwe geavanceerde analyseprocedures en -apparatuur, en stimuleerde de toepassing daarvan via de (jonge) wetenschappers die hij begeleidde. Hij was een sterke coach en mentor voor zijn promovendi en postdocs en schermde hen zorgvuldig af van de administratieve rompslomp van de universiteit, zodat zij zich op hun onderzoek konden richten. Ook in zijn algemeenheid was hij een sterke leider die op vakkundige wijze de belangen van zijn onderzoeksgroep verdedigde, maar ook samenwerking en synergie zocht met andere groepen om zo de gezamenlijke belangen van de aardwetenschappen in bredere zin te behartigen. Hij bekleedde onder andere de functies van directeur van de onderzoeksschool ICG en decaan van de faculteit ruimtelijke wetenschappen. Daarnaast speelde hij een belangrijke rol bij het onderbrengen van de aardwetenschappen in het nieuwe natuurwetenschappelijke instituut IBED toen dat in 2000 werd opgericht.

Ondanks al zijn harde werk, realiseerde Koos zich ook dat er meer in het leven is dan werken alleen en streefde er naar om werk en ontspanning te combineren. Zo genoot hij ervan om na een dag  hard werken met een glas goede wijn in de hand nog even informeel door te praten over de wetenschap,  maar speelde bijvoorbeeld ook op hoog niveau basketbal. Desalniettemin, bleef hij altijd betrokken bij de wetenschap, ook na zijn emeritaat. Zo droeg hij in 2018 bij aan een wetenschappelijk boek over het Luxemburgse Gutland en hielp hij in 2021 bij het ontwerpen van verweringsexperimenten om bodemverzuring in Nederlandse natuurgebieden tegen te gaan. 

We verliezen met Koos Verstraten een zeer betrokken fysisch geograaf en een uniek mens. Onze gedachten gaan uit naar zijn familie.

Het Bestuur van Lulofs en Boris Jansen

In Memoriam Prof. dr. J.M. (Koos) Verstraten

After a valiant but unequal battle with disease Koos Verstraten passed away on 12 January 2022. We will always remember Koos for his strong personality and the great drive and energy he displayed in all his endeavours. 

Koos Verstraten obtained his PhD with Prof. Pim Jungerius at the University of Amsterdam in 1978 for his thesis titled “Water-rock interactions in (very) low-grade metamorphic shales: a case study in a catchment in the Oesling, Luxembourg”. He remained connected to the University of Amsterdam ever since. First in 1979 as lecturer of physical geography, soil chemistry and soil physics, and subsequently from 1980 until his retirement in 2008 as full professor of the Chair with the same title. 

Koos developed into an authority in the field of soil science in general and soil chemistry in particular. He had a keen interest in unravelling the biogeochemical cycles of carbon and nitrogen, and their connection with soil formation and landscape evolution. He was a member of the last generation who could calculate the results of complex mineral weathering reactions and soil chemical parameters by hand. He always strongly committed himself to the chemical laboratory, embracing advanced new analytical procedures and equipment, and stimulated their application via the (young) scientists he supervised. He served as a strong coach and mentor for his PhD students and postdocs, and went out of his way to protect them from the administrative intricacies of the university, so that they could focus on their research. Also in general he served as a strong leader who competently defended the interest of his group, but also sought collaborations and synergy with others to advance the common interest of the earth sciences at the UvA in its broadest sense. He functioned among others as director of the graduate school ICG and as dean of the faculty of spatial science. Moreover, he played an important role in the transfer of the earth sciences to the new natural sciences institute IBED upon its establishment in 2000.

In addition to working hard, Koos recognized that there is more to life than work alone, and strived to combine duty with enjoyment. For instance, at the end of the working day he could often be found informally discussing science over a good glass of wine, but also played basketball at a high level. Nevertheless, he always remained involved in science also after his retirement. For instance, in 2018 he contributed to a scientific book on the Luxembourg Gutland, and in 2021 he helped design new mineral weathering experiments aimed to combat soil acidification in Dutch nature reserves. 

With Koos Verstraten, we lose a very engaged physical geographer and a unique person. Our thoughts are with his family. 

The board of Lulofs and Boris Jansen